نام های ایرانی با حرف گ

نامهای ایرانی با حرف(گ).

گاسپارGaspar :یکی از سه دانشمندی که هنگام تولد مسیح برایش هدیه آوردند.

گرانازGeranaz :خوش خرام.

گرانمایه[Geranmaye] :ارجمند، نام وزیر اردشیر بابکان.

گردآفرید [Gordafarid] :دختر گژدهم که با سهراب به جنگ پرداخت و به حیله گریخت.

گردیه [Gordiye] :خواهر سلحشور بهرام چوبینه که با شورش بهرام بر ضد خسرو پرویز شاهنشاه ساسانی مخالف بود و سرانجام همسر خسرو شد. {خردمند را گردیه نام بود/پری رخ دلارام بهرام بود} (شاهنامه فردوسی).

گرشا [ Garsha] :گل شاه، به روایت شاهنامه منظور کیومرث است.

گرشاسپ[Garshasp] :یکی از پهلوانان سپاه منوچهر که از تبار جمشید بود. {پسر بود زو را یکی خویش کام/پدر کرده بودیش گرشاسپ نام} (شاهنامه فردوسی).

گرگین[Gorgin] :نام پدر میلاد و از پهلوانان دوره ی کی خسرو.

گروشه Garushe :جذاب.

گشینGashin :رونق یافتن، رشد کردن، شکوفا شدن.

گشتاسپGoshtasp :دارنده ی اسب های گریز پا، پسر لهراسپ شاهنشاه کیانی و پدر اسفندیار. {یکی نام گشتاسپ دیگر زریر/که زیر آوردی سر نره شیر} (شاهنامه فردوسی).

گل[Gol] :شکوفه ی باز شده، دختری در ویس و رامین، هر آنچه زیبا ومطلوب باشد.

گلاب [Golab] :مایعی معطر که بیشتر از گل محمدی می گیرند. {در کار گلاب و گل حکم ازلی این بود/کاین شاهد بازاری و آن پرده نشین باشد} (حافظ).

گلابتون[Golabatun] : رشته ی نازک زر و سیم.

گل آزاد[Golazad] :چون گل آزاد بودن.

گل آتش[Golatash] :زیبایی افسونگرانه ی گل.

گل آذر[ Golazar] :کنایه از آتش است، ظرافت و وزیبایی چشم گیر.

گل آرا[Golara] :آراستگی گل، زینت دادن به گل. {گل آرای چون آن سخنها شنید /همی خون مژگان به رخ بر چکید} (شاهنامه فردوسی)

گلاره[Gelare] :تخم چشم.

گل آیین‌[Golayin] :راه و روشی که مورد پسند است.

گل افروز[Golafruz] :روشن، درخشان، کسی که چون گل می افروزد.

گل افشان‌[Golafshan] :چون گل زیبایی و افسون به اطراف پراکندن.

گل اندام[Golandam] :کسی که اندامی چون گل دارد.

گل انگیز[Golangiz] :چون گل برانگیزاننده .

گلاله[Golale] :کوی پیچیده و مجعد، دسته ی گل.

گلاویژGalavizh :ماه مرداد.

گل ایران[Goliran] :زیبای ایران.

گلایول[Gelayol] :گیاهی از تیره ی زنبقی ها که گلهای بسیار زیبا دارد.

گلباد[Golbad] :پهلوان تورانی که برادر پیران ویسه و از سپهسالاران توران در نبرد پشنگ به فرکاندهی افراسیاب بود.

گلبار[Golbar] :بارش گل.

گل باران[Golbaran] :گلبار، بارش گل.

گل بانو[Golbanu] :بانویی که چون گل زیبا و دوست‌داشتنی است.

گلبرگ[Golbarg] :برگ گل، از اجزای جام گل.

گلبس‌[Golbas] :یگانه گل.

گلبن[Golbon]:بوته ی گل، بانوی چکامه سرا. {بیاراست گیتی به سان بهشت /به جای گیا سرو گلبن بکشت} (شاهنامه فردوسی).

گلبو[Golbu] :بوی گل، پهلوانی ایرانی که همواره در کنار رستم هرمزان شاهنشاه ساسانی بود. {چو گلبوی طبلی و چون ارمنی/به جنگ اند با کیش اهرمنی} (شاهنامه فردوسی).

گل بهار[Golbahar] :بانویی در داستن سمک عیار، گلی که در بهار می روید.

گل بهشت [Golbehesht] :گل بهشتی، کنیزی زیبا در دربار علاءالدین پادشاه دهلی.

گلپاد[Golpad] :محافظت کننده ی گل، نگهدارنده ی گل.

گلپر[Golpar] :گیاهی دوساله از تیره ی چتریان که گونه ای از آن پایاست.

گلپری[Golpari] :کسی که از زیبایی و دلبری سرآمد است.

گل پناه[Golpanah] :پناه دهنده ی گل، شهبانوی ایرانی تبار هندوستان.

گل پیرهن[Golpirhan] :نام یکی از همسران فتحعلی شاه.

گل پسند[Golpasand] :چون گل مورد سپند بودن.

گلپونه[Golpune] :پونه ی جوان و نورس، نام گیاهی همانند نعناع.

گل پیکر [Golpeykar] :پیکری مانند گل لطیف و زیبا.

گل تابان[Goltaban] :درخشان چون گل..

گلتن[Goltan] :کسی که تنی چون گل دارد.

گلچهر[Golchehr] :چهره ای مانند گل، با طراوت گ زیبا صورت، معشوقه ی اورنگ و دختر بابر شاه.

گلچهره[Golchehre] :کسی که صورتش به سان گل زیبا و لطیف است، {غلامان گلچهره ی دلربای /کمر بر کمر گرد تختش به پای} (شرفنامه ی نظامی).

گلچین[Golchin] :برگزیده، منتخب، باغبان.

گل خانم[Golxanom] :خانم گل، زنی که چون گل آراسته و زیباست.

گل خند[Golxand] :خنده ی ظریف و کوچک.

گل خندان[Golxandan] :گل شکفته شده، ندیم ملکه سومنات ور حکایت طوطی نامه.

گلخنده [Golxande]:گل خند، خنده ی ظریف و کوچک.

گلدخت[Goldoxt] :دختر گل.

گلدوست[Goldust] :دوستار گل، گل سپند.

گلدیس [Goldis] :ماننده گل، کسی که مانند گل زیبا و دلپذیر است.

گلرخ[Golrux] :خوبرو،خوشگل، گلچهره. {ز هر خرگهی گلرخی خواستند، به دیبای چینی بیاراستند} (شاهنامه فردوسی).

گلرخسار[ Golroxsar] :زیبا، خوش چهره.

گلرنگ[Golrang] :به رنگ گل، به رنگ گل سرخ. {ابر آمد و زار بر سر سبزه گریست /بی باده ی گلرنگ نمی باید زیست} (خیام).

گلروی[ Golruy] :خوشگل، زیبا، کسی که رخی چون گل دارد.

گلریز[Golriz] :از گوشه های دستگاه شور در موسیقی، نقش و نگار پر از گل .

گلزار[Golzar] :گلستان، محل رویش گلهای فراوان. [شکر آن را که تو در عشرتی مرغ چمن/به اسیرام قفس مژده ی گلزار بیار} (حافظ).

گلزری[Golzari] :طلای زیبا.

گلسار[Golsar] :گلدیس، مانند گل.

گلسان[Golsan] :گلدیس، مانند گل.

گلستا[Golesta] :با گل بودن، از گل جدا نشدن.

گل ستاره [Golsetare] :زیبا، درخشنده، گلی که چون ستاره تابان است.

گلستان[Golestan] :جایی که در آن گلی بسیار باشد، گلزار.

گلسرخ[Golsorx] :گیاهی زیبا و زینتی از تیره ی گل سرخیان.

گل سمن[Golsaman] :دلربا چون گل سمن.

گلسو‌[Golsu] :پر گل.

گل سیما[Golsima] : صورت زیبا، چهره ی جذاب.

گل سیمین[Golsimin] :گلی که از زیبایی می درخشد.

گلشاد[Golshad] :گلی که سرور و شادمانی به همراه داشته باشد.

گلشاه[Golshah] :شاه نیک پندار، بر طبق اساطیر ایران همسر کیومرث نخستین انسان.

گلشن[Golshan] :گلزار، گلستان. {نخل امید گلشن عشقم که روزگار /با تیشه ی ستم زده از بن جوانه ام} (انوری).

گلشنگ[Golshang] :جای گل، مکانی پر از گل.

گلشهر[Golshahr] :همسر پیران ویسه سپهسالار افراسیاب و مادر جریره. {چو پیران ز نزد سیاوش برفت /به نزدیک گلشهر تارید تفت} (شاهنامه فردوسی).

گلشید[Golshid] :تاج خورشید،گل درخشان.

گلشیفته[Golshifte] :شیفته ی گل، عشق بیش از حد.

گل صبا[Golsaba] :خنکی و لطافت گل.

گل صحرا[Golsahra] :گلی که در بیابان می روید.

گل صنم[Golsanam] :معشوق، دلبر.

گل طلا[Goltala] :طلای زیبا.

گل عنبر[Golanbar] :گلی که چون عنبر بوی خوش دارد، خوشبو.

گلعذار[Golozar] :خوش صورت، گلرو، نکورخ. {همه سالان روشن بهاران بدی /گلان چون رخ گلعذاران بدی} (شاهنامه فردوسی).

گل عذرا[Golazra] :کسی که چهره ای چون گل دارد، زیباروی.

گل عروس ‌‌[Golarus] :عروس را چون گل دانستن.

گلفام[Golfam] :گلگون، کسی که از زیبایی به رنگ گل است، غلامی شجاع در داستان خرم و زیبا .

گلگون[Golgun] :گلفام، به رنگ گل، نام دختری در ویس و رامین. {بیارید گلگون لهراسبی/نهید از برش زین گشتاسپی} (شاهنامه فردوسی).

گل گیس[Golgis] :کسی که موی زیبا دارد.

گل گیسو[Golgisu] :گل گیس، کسی که موی زیبا دارد.

گل مهتاب[Golmahtab]:کسی که زیبایی و لطافتی چون گل و مهتاب دارد.

گلمهر[Golmehr] :گل خورشید، تاج خورشید.

گلمیر[Golmir] :نگهبان گل، باغبان.

گلنار[Golnar] :گل انار، گل سرخ پر پر، زنی در سمک عیار، نام دلبر اردوان شاهنشاه اشکانی. {یکی زرد پیراهن مشگبوی/بپوشید و گلنارگون کرد روی} (شاهنامه فردوسی).

گلناز[Golnaz] ‌کسی که چون گل دلبر و عشوه گر است.

گلنام[Golnam]: دارای نامی زیبا چون گل.

گلنبات[Golnabat] :کنایه از شیرین و زیبا بودن چون نبات.

گل نساء[Golnesa] :گل سرسبد بانوان، بانوی چون گل.

گل نشاط[Golneshat] :شادی آور، سُرور بیش از حد.

گل نشان[Golneshan] :زیبا چون گل.

گلنواز[Golnavaz] :نوازش کننده ی گل.

گلنوش[Golnush] :گل جاویدان.

گلوریا[Geloriya] :با شکوه، با عظمت، گلی بسیار زیبا.

گل وش[Golvash] :چون گل.

گلی [Goli] :به رنگ گل، به رنگ صورتی.

گلی جان[Golijan] :جانی که چون گل زیباست.

گلی یاد[Goliyad] :یادی از گل.

گلیار[Golyar] :دوست و پشتیبان گل.

گلی نوش [Golinush] :گل جاویدان، نام کسی که قباد اورا مراقب خسرو پرویز گمارده کرده بود.

گندم[Gandom] :از غلات، گیاهی یکساله و خوشه ای که غذای اصلی انسان را تشکیل می دهد و هنگام رسیدن خوشه های طلایی دارد.

گوهر بانو[Goharbanu] :بانوی گرامی، با نوی باارزش، بانوی با اصل و نسب.

گوهر تاج[Gohartaj] :زن برجسته و صاحب مقام.

گوهر چهر [Goharchehr] :صورتی چون گوهر زیبا داشتن.

گوهر دخت[Gohardoxt] :دختر گرانمایه.

گودرز[Gudarz] :نام پسر کشواد شاهزاده ی اشکانی.

گوهر [Gohar] :اصل، سرشت، نژاد، سنگ گرانبها از قبیل الماس و یاقوت و…

گوهر تاب[Gohartab] :جواهر درخشان، درخشنده.

گوهرزاد[Goharzad] :زاده ی گوهر.

گوهرشاد[Goharshad] :مروارید تابان، گوهر درخشان، سرشت، نام همسر شاهرخ میرزا پسر امیر تیمور شاه گورگانی.

گورشید[Goharshid] :مروارید درخشان.

گوهر ناز[Goharnaz] :دلبر زیبا.

گوهر نگار [Goharnegar]:مروارید نشان، جواهر نشان.

گوهرین [Goharin] :گوهر نشان، مرصّع، والا مقام. ‌{هما گوهرین ساز و زرین ستام /بلورین طبق بلکه بیجاده جام} (نظامی).

گیتا[Gita] :جهان.

گیتارخ [Gitarox] :کنایه از روی زیبا.

گیتاناز[Gitanaz] :جهان لطیف، جهان زیبا.

گیتی[Giti] :گیتا، جهان. ‌{آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است /با دوستام مروّت با دشمان مدارا} (حافظ).

گیتی ناز[Gitinaz] :گیتاناز، جهان زیبا.

گیلارGilar :نوعی مرغابی کوچککه در رودخانه ها زندگی می کند.

گیلداGilda :طلا.

گیلانار[Gilanar] :آلبالو.

گیله[Gile]:توانایی و قدرت چشم.

گیو[Giv] :نامپهلوان ایرانی، پدر بیژن وپسر گودرز.

گیسا[Gisa] :جهان، چهره ای دیگر از گیتا و گیتی.

گیسو[Gisu] :موی بلند که پشت گردن بسته می شود. {گیسوی چنگ ببرید به مرگ می ناب/تا همه مغبچگان زلف دو تا بگشایند} (حافظ).

گیلاGila :از نامهای منطقه ی گیلان.

گیلداد[Gildad](پهلوی تاگ) :گیلان داد.